Dalekowzroczność(hyperopia), zwana również nadwzrocznością, to jedna z najczęstszych wad refrakcyjnych oka. Gałka oczna jest zbyt krótka lub rogówka zbyt płaska, przez co prmienie świetlne wpadające do oka skupiane są za gałką oczną.
Dalekowzroczność jest niwelowana przez chorych dzięki akomodacji. W przypadku obiektów oglądanych z daleka akomadacja w celu skupienia promieni na siatkówce jest łatwiejsza, w przypadku obiektów bliskich chory musi jeszcze silniej akomodować, co w pewnym wieku staje się niemożliwe. Dodatkowo długotrwała akomodacja powoduje zaburzenia w całym układzie ruchowym oka i może doprowadzić do powstania zeza. Dalekowzroczność koryguje się przy pomocy soczewek i okularów. Moc optyczną określa się przy pomocy dioptrii dodając plus przed wynikiem. Ciekawostką jest, że dzieci mają tak elastyczną soczewką, że akomodacją mogą niwelować nadwzroczność nawet do 11 dioptrii (amplituda akomodacji wynosi aż 14 dioptrii, 11 dioptrii akomodacji do dali oraz dodatkowe 3 dioptrie do bliży powoduje, że akomodacja niweluje, w pełnym zakresie, wadę plus 11 dioptrii). Możliwość akomodacji nadwzroczności spada wraz z wiekiem. W wieku 40 lat amplituda akomodacji wynosi zaledwie około 3 dioptrii. Co ciekawe w wieku starszym spada siła załamywania promieni przez co nadwzroczność może być naturalnie zniwelowana i chory zaczyna z wiekiem widzieć lepiej. Zmniejszenie możliwości załamywania promieni u 80 latka wynosi około 2,5 dioptrii. Istnieją możliwości leczenia operacyjnego nadwzroczności.