Zwężenie tętnic szyjnych jest w ponad 90 % spowodowane miażdżycą. W przypadku typowych objwów neurologocznych i zwężenia powyżej 70% zwykle jedynym rozwiązaniem jest zabieg.
Do rozpoznania zwężenia zwykle wystarcza usg naczyniowe dublex doppler. Zwężenie może przebiegać bezobjawowo. Objawy wynikają z wystąpienia niedokrwienia mózgu czego konsekwancją może być udar mózgu. W przebiegu choroby mogą występować również epizody przemijającego niedokrwienia mózgu (TIA), czyli stanu w którym dochodzi do krótkotrwałych, przemijających, trwających do 24 godzin objawów niedokrwienia. W wyniku całkowitego zamknięcia światła lub w mechanizmie zatorowo-niedokrwiennym może dojść do udaru z nieodwracalnymi zmianami w mózgu i trwałym kalectwem. Prawie wszyscy chorzy ze zwężenim powyżej 70% i objawami niedokrwienia móagu powinni być operowani. W chorych bezobjawowych, ze zwężeniem powyżej 70%, możliwe jest leczenie zachowawcze, jednak w wielu przypadkach, również u tych chorych, zaleca się leczenie zabiegowe. Do chorych objawowych zalicza się również tych u których wystąpiły objawy oczne w postaci, na przykład, nagłego zaniewidzenia spowoduwanego zatorem tętnicy środkowej siatkówki. Istnieją dwie metody zaopatrzenia operacyjnego zwężonej tętnicy szyjnej wewnętrznej: endarterektomia, czyli usunięcie blaszki klasyczną operacją chirurgiczną oraz stentowanie tętnic szyjnych, czyli zbieg minimalnie inwazyjny polegający na nakłuciu tętnicy udowej w pachwienie i założeniu stentu do zwężonej tętnicy. O typie zabiegu decyduje lekarz dobierając metodę, która u danego chorego będzie korzystniejsza.